Psycho Film İncelemesi
Alfred Hitchcock’un klasik ve ufuk açıcı korku filmini Universal’ın baştan sona yeniden yayınlaması hakkında ne söyleneceğini bilmek zor. Önemli ekstraların yokluğunda, Basil Fawlty’nin bir zamanlar The Bleedin’ Obvious olarak adlandırdığı şeyle baş başa kalıyoruz: Psycho anlatı hızı, oyunculuk, sinematografi, puanlama ve ürkütücü heyecanların bir usta sınıfı olmaya devam ediyor ve yılların azalmadığı gerçeği herhangi bir şekilde.
Psycho’yu henüz izlemediyseniz ve ana konusu hakkında bilgi sahibi değilseniz, daha fazla okumayın, çünkü bu filmi ilk nerede ve ne zaman gördüğünüzü ve onu hangi televizyonda gördüğünüzü hatırlayacağınız filmlerden biri.
https://turkcedublajfullhdizle.com/thesis-on-a-homicide/
Bu, Psycho’nun etkisini iki ya da üç kuşak film yapımcısı aracılığıyla damıtmış bir çağda bile böyle kalır; filmin yarısında baş kadın karakteri öldürmek hala cüretkar bir komplo ve 1960’tan kalma siyah beyaz bir filmde beklediğiniz en son şey.
Bernard Herrmann’ın kuduz ve tüyler ürpertici müziği, filmi Saul Bass filmlerinin çılgın temposuyla uyumlu bir histerinin falsetto notası ile açıyor ve çok geçmeden tipik Hitchcock röntgenciliğiyle Marion Crane (Janet Leigh) ve onun arasındaki özel bir göreve odaklanıyoruz. Öğle yemeği vakti sevgilisi Sam Loomis (John Gavin). Hitchcock, erotik ilgisini güçlü iradeli, buzlu sarışınlara günün sansürünün izin verdiği ölçüde gösterdi ve Janet Leigh’in yarı giyinik açılış sahnesi, dönemin ana akım filmi için güçlü şeyler.
Bir ofis işi olarak 40.000 dolar nakit Crane’in kucağına düştüğünde, Loomis’in hak edilmemiş borçlarını ödeme ve baştan başlama şansını görür, ancak sevgilisinin memleketine olan uzun yolculuğu paranoya ile doludur; Otoyol devriye polisi (Mort Mills, John Cassavetes’e çok benziyor), aynalı gözlüklerinin ardında korkunç bir otorite figürü olan Crane’i kuşkuyla gölgelerken, Hitchcock dayanılmaz bir gerilim içinde.
Yolculuktan bitkin ve ironik bir şekilde hedefinden 15 mil uzakta olan Crane, Bates moteline girer ve ürkütücü bir ortamda huysuz yaşlı annesine bakan ödipal olarak kilitli bir yalnız olan mal sahibi Norman Bates’in (Anthony Perkins) anında hayranlığını ve şehvetini kazanır. Motelin şablonlu çizgilerinin üzerinde beliren eski bir ev.
Çok geçmeden Bayan Bates, oğlunun Crane’e aşık olduğunu fark eder ve sinemanın en bilinen cinayet sahnelerinden birini işlemek için iner ve dehşete düşmüş bir Perkins’i kelimenin tam anlamıyla ortalığı toparlamak, kanıtları yok etmek ve özel hayatın seliyle uğraşmak zorunda bırakır. Crane’i ve kayıp parayı arayan dedektifler ve ilgili akrabalar…
Duş sahnesi cinayeti, kırk beş saniyelik film için yetmiş kamera kurulumu kullandı ve Hitchcock, çıplak bir stand-in ve şimdi efsanevi bir kurgu, ses lütfu için protez, kan fışkırtan bir ‘Marion mankeni’ attı. Etkiler ve puanlama. Aslında olay yerinde çok az kan var ve gerçek bir çıplaklık yok, ancak sansürcüler kısaltılmasını talep ettiğinde, Hitchcock basitçe kabul etti ve el çabukluğu cinayetini değiştirilmeden yeniden sundu. (Var olmayan) kesitlerden memnun kalan film, sansürden geçti.
Hitch usta bir reklamcıydı ve Psycho kampanyası için, film başladıktan sonra patronların oditoryuma kabul edilmeyeceğini ilan etti, ilk çalıştırmada stüdyo tarafından tutulan Pinkerton muhafızları tarafından uygulanan bir politika. Bu, ilk on dakikada filmin konusu için çok önemli bir şey olduğunu ve geri kalanının sonradan gelenler için bir anlam ifade etmeyeceğini gösteriyor, ki bu doğru değil. Hitchcock’un şimdiye kadarki en güçlü ve rahatsız edici korku eserini yarattığını ve her vuruşu, vuruşu, müzik ipucunu ve ses efektini hayatının bir santiminde ölçtüğünü fark ettiğinden, kontrol manyağı kimlik bilgilerini esnetmesi daha olasıdır. .
Hitchcock, “imkansız çekim”in ustasıydı, ağır kameralarını setin etrafında dumanlarmış gibi havaya kaldırıyor ve şehvetli röntgencilik ve lastik boyun hissimizi artırıyordu. Anna Massey’in Frenzy’deki (1972) cinayetinden gelen geri dönüş, tartışmasız onun her şeyi bilen filmsel “göz”ünün mükemmelliğini temsil ediyor, ancak Psycho’da Anthony Perkins’in annesine meyve mahzeninde saklanması konusunda ısrar ettiğini duyduğumuz çekim sadece basit görünüyor. imkansız: kamera merdivenleri takip eder, kapıda durur, iki eksende döner ve aşağı doğru bir ariel çekimi gibi kaya gibi sabitlenir. Film yapım teknolojisindeki gelişmelere rağmen, bu tür şeyler her modern yönetmenin gözünü korkutur.
